"Rodzinne rewolucje" Małgorzata Kasprzyk - czyli "tam gdzie tradycja niedomaga, tam nowoczesność się wkrada" - Wydawnictwo Videograf

"Rodzinne rewolucje"
Małgorzata Kasprzyk 

Patchworkowa rodzina? Przyznam się szczerze, że z tym pojęciem spotkałam się po raz pierwszy właśnie przy czytaniu tej książki. Dla równie niewtajemniczonych -  to pojęcie, oznacza rodzinę powstającą z dwóch rozbitych rodzin, w której w skład wchodzi dwójka partnerów posiadających dzieci z poprzednich związków. Niezły galimatias prawda? Aż trudno uwierzyć, że takie coś może się udać i co więcej, sprawnie funkcjonować. W tej książce autorka opisuje losy takiej takiej rodziny, a właściwie to próby jej tworzenia. Czy udane? Przekonajcie się sami. 

Książka pokazująca, że los lubi płatać figle i nieraz całkiem przypadkowe wydarzenia, sytuacje mogą nieść daleko idące konsekwencje. Ale od początku.... 

W książce jest bardzo dużo bohaterów, każdemu poświęconych jest kilka rozdziałów, które się ze sobą przeplatają. Trzeba nie lada skupienia, by się w tym wszystkim nie pogubić. Czytając tę książkę pomyślałam sobie, że stworzenie drzewa genealogicznego takiej rodziny byłoby naprawdę nie lada wyczynem, wymagającym dużo czasu... Jednak teraz skupmy się na fabule ;) 

Osobami, które były spirytus movens rodziny patchworkowej prezentowanej w książce to: Zosia i Janek - dwoje dojrzałych ludzi, z gatunku tych  "po przejściach", którzy po nieudanych związkach decydują się wspólnie stworzyć coś na kształt rodziny. Pytanie tylko, czy im się się uda? 

Oboje posiadają z poprzednich związków dorobek w postaci dzieci. Zosia ma córkę Dominikę oraz syna Czarka. Janek natomiast jest ojcem jedynaka Artura. I chciałoby się teraz powiedzieć, że niedaleko pada jabłko od jabłoni, bo dzieci, które są już w zasadzie dorosłe, również nie mają szczęścia do związków. Być może to taki syndrom dzieci z rozbitych rodzin?   

Dominika to prawdziwa kobieta niezależna, wieczna singielka, która z tego powodu nie rozpacza, dobrze czuje się w swojej sytuacji, posiada dobrą pracę i wolność. Bardziej z samotności Dominiki niezadowolona jest jej mama Zosia, która uważa, że dziewczyna ma uraz po rozwodzie rodziców. Czy to prawda? Czy rozwód odcisnął na niej takie piętno? A może po prostu nie trafił się ten jedyny?

Kolejnym dzieckiem z rozbitej rodziny jest Czarek, brat Dominiki, który wydawać by się mogło wiedzie dość szczęśliwe i spełnione życie z kochaną dziewczyną u boku. Tylko co, jeśli pojawią się wątpliwości? Czy są one w stanie zburzyć szczęście?

Ostatnim "ważniejszym" bohaterem jest Artur, wcześniej już wspomniany syn Janka, który również jak tata, do tej pory nie potrafi znaleźć szczęścia w miłości. Mimo, że bardzo pragnie założyć rodzinę, pewne rzeczy mu to uniemożliwiają. Co to takiego? Czy w końcu i jego dosięgnie strzała amora? Czy z przeciwnościami losu idzie wygrać? 

Kilka osób, kilka historii, przy tej książce nie sposób się nudzić... 

Zosia i Janek to przykłady dwóch modeli rozwodowych. W przypadku Zosi jest to rozwód pełen żalu i gniewu, nie zmniejszającego się pomimo upływu czasu.

Relacje Janka z byłą żoną to przykład tego, że po rozwodzie, para wcale nie musi być sobie wroga. 

Dwie osoby, dwie rodziny, dwa różne doświadczenia....
Czy z połączenia tego wszystkiego może wyniknąć coś szczęśliwego?
Czy patchworkowa rodzina naprawdę jest możliwa?
Co ostatecznie ją scementuje? 

Zosia i Janek mimo, początkowych wątpliwości, czy ich dzieci się wzajemnie zaakceptują, szybko przekonują się, że nie to powinno być ich największym zmartwieniem. "Dzieci" bezproblemu łapią ze sobą kontakt. A szczególnie dwójkę z nich zaczyna łaczyć mocniejsza zażyłość. Co z tego wyniknie? Czy sytuacja w rodzinie jeszcze bardziej się skomplikuje? Czy ślub Zosi i Janka to początek większej rewolucji?

Z jednym z czym się zgodzić nie mogę, to z tym, że jak sugeruje okładka jest to humorystyczna opowieść. Bynajmniej ja w niej humoru nie dostrzegłam. Dostrzegłam, za to próbę poruszenia trudnego tematu jakim jest rozwód i tego jaki wpływ może mieć na przyszłość członków rodziny. Podziwiam autorkę za poruszenie tego tabu, odwagę by o tym pisać. Wiadomo, że rozwód to nie tylko trudna sytuacja dla małżonków, ale i dla dzieci, jak nie przede wszystkim dla dzieci. Małych czy dużych ? Nieważne... Książka, mimo, że nie tryska humorem z każdej strony, to bije z niej jakieś ciepło i pokrzepienie. Daje iskierkę nadziei, przedstawiając rozwód jako coś, co nie musi być ostatecznym końcem szczęścia. Jak to w tytule napisałam "gdzie tradycja niedomaga, tam nowoczesność się wkrada". To, że tradycyjny model rodziny nie wyszedł, nie oznacza, że drobna modyfikacja, czy unowocześnienie, odwaga działania pod prąd nie jest czymś co może przynieść szczęście. Przecież w życiu chodzi o to, by być szczęśliwym, nawet jeśli niesie to za sobą tak niekonwencjonalne rozwiązanie... 

Chciałabym jeszcze wspomnieć o tym, co moim zdaniem zasługuje w tej książce na pochwałę -  zamieszczone na końcu książki - "skrócone kalendarium wydarzeń następnego roku". O ile autor nie chce kontunować losów bohaterów w kolejnej książce, to rozwiązanie jest świetne, gdyż nie pozostawia czytelnika w niedosycie, niepewności co dalej. Prawdziwy książkoholik z pewnością doceni to, gdyż pewnie niejednemu  znana jest frustracja, wynikająca z pozostawienia czytelnika z "otwartym" zakończeniem. A to chyba najgorsze co może książkowego mola spotkać, po tym jak wciągnie się w lekturę. Znane uczucie prawda? Tutaj gwarantuje, że nic takiego się nie wydarzy. 

Polecam gorąco, na pewno nie będziecie zawiedzeni. ;) 

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Videograf !